رنگ آمیزی زندگیسلسه مباحث کلام امیر به شرح و توضیح برخی از سخنان برگزیده علی علیه السلام می پردازد. « لاتکن مِمَّن یرجوا الاخرة بغیرالعمل و یُرَجِّی التَّوبة بطول الاَمَل » «از کسانی مباش که آخرت را بدون عمل امید می‌برند و توبه و بازگشت به راه خدا را با آرزوهای درازشان به تاخیر می‌افکنند » اعتقاد
به توحید، معاد و نبوت، سه اصل مهم و مشترک اعتقادی همه ادیان الهی است.
اما در واقعیت زندگی ما، عقیده به قیامت و آخرت چقدر نقش و حضور دارد؟ تا
چه حدّی برای آن سرمایه گذاری می‌کنیم؟ برای ساختن آخرت خود، چقدر تلاش
می‌کنیم؟ اینجاست که یکی از مشکلات بزرگ ما آشکار می‌شود: آخرت را می‌خواهیم، اما بدون عمل! بهشت را دوست داریم ولی بدون اینکه برای ساختن آن، کاری انجام دهیم! همه کارها هنگامی که «رنگ الهی» بگیرد و با تقوی و پرهیزگاری همراه باشد، همان کار و عمل مورد نیاز برای آخرت خواهد شد. بدون تلاش، بهشت را به کسی نمی‌دهند! «بهشت را به بها دهند نه به بهانه»
و بهای آن هم در آیات کریمه قرآن مشخص شده است: کسانی که ایمان راستین
بدست آورند و در راه خدا به تلاش بپردازند و از مال و هستی خود برای
استقرار راه خدا و انبیا سرمایه گذاری کنند، خداوند بهشت و رضوان خود را
به آنان دهد. این حقیقت در همه کتاب‌های آسمانی مطرح شده است. البته تلاشی
که برای کسب سعادت ابدی باید انجام شود، خارج از چارچوب امکانات و
توانمندی ما در جهان طبیعت نیست و هرگز با تلاش برای زندگی منافات ندارد.
همین کارهای معمولی ما، از قبیل کسب و کار، تحصیل، ازدواج، رسیدگی به امور
زندگی، و... می‌تواند با همراه شدن با نیکی به دیگران، یاری به نیازمندان،
تلاش برای حل مشکلات دیگران و نیز اهمیت دادن به عبادات و تقویت رابطه خود
با خداوند، توشه لازم را برای آخرت را فراهم سازد و البته همه این کارها
هنگامی که «رنگ الهی» بگیرد، همان عمل مورد نیاز برای آخرت خواهد شد. بعضی‌ها، آخرت را بدون عمل امید می‌برند و بدون اینکه در اندیشه اصلاح خویش باشند، با سرگرم ساختن خود به «آرزوهای دراز»، واقعیت‌های مهم امروز و آینده خود را فراموش می‌کنند و آنگاه هم که به فکر چاره می‌افتند، چاره را به «فردا»
موکول می‌سازند! فردایی که ممکن است هرگز فرا نرسد!! آینده نگری، لازم و
ضروری است، آینده نگری واقع بینانه و نه آینده نگری خیال پردازانه و دست
نیافتنی!! «طول الامل» یعنی آرزوهای درازِ غیرقابل
دسترس، که ممکن است انسان عمری را برای آن سپری کند، و بدان نرسد، حال
آنکه آینده واقعی‌اش را فراموش کرده و همه امکانات و سرمایه‌های خود را
صرف‌ِ همان آرزوهای دست نیافتنی ساخته باشد!! سعادت ابدی، بهشت موعود، و آینده روشن فقط با «عمل» به دست می‌آید، نه «امل»!
آمال و آرزوهای دنیوی، ما را از عمل و تلاش مفید برای آینده قطعی‌ای که به
سراغ ما خواهد آمد باز می‌دارد، همین امروز و همین لحظه، باید به فکر عمل
باشیم، که لحظه‌ای دیگر و روزی دیگر، ممکن است دیر باشد! علی علیه‌السلام، به ما هشدار می‌دهد که: «مبادا
از کسانی باشید که به سعادت اخروی امید دارند، اما بدون عمل و تلاش! مبادا
از کسانی باشید که آرزوهای دراز آنان برای زندگی دنیوی، آنان را از اصلاح
خویش و کار برای آینده نزدیکی که به سراغ آنان خواهد آمد، باز می‌دارد!
مبادا از کسانی باشید که «توبه» را به تاخیر می‌افکنند!
مبادا از کسانی باشید که فقط سخن می‌گویند و اهل عمل نیستند!مبادا از
کسانی باشید که اگر مشکلی بر آنان وارد شود و صحنه آزمون و بلایی برای
آنان فرا رسد، خدا را می‌خوانند ولی هنگامی که رفاه و آسایش به آنان روی
آورد، دچار فراموشی می‌شوند! مبادا از کسانی باشید که اگر زمینه و امکان
شهوترانی برایشان آماده شود، مرتکب گناه می‌شوند! مبادا از کسانی باشید که
برای آنچه «گذشتنی» است تلاش و تدبیر می‌کنند ولی برای آنچه «ماندنی»
است با بی‌تفاوتی برخورد می‌کنند! مبادا از کسانی باشید که دیگران را
سرزنش می‌کنند ولی خود را می‌ستایند و از خودشان غافل می‌شوند! مبادا از
کسانی باشید که گذران عمر خود را با ثروتمندان و مرفهان در حال بی خبری و
غفلت و سرگرمی، بیش از ذکر و یاد خدا با فقرا و تهیدستان دوست دارند!
مبادا از کسانی باشید که دیگران را راهنمایی و ارشاد می‌کنند ولی خود را
گمراه می‌سازند! مبادا... مبادا...!
| 
